CAMPISMO ALBUFEIRA
Dans le même style que son voisin Aguia Pesqueira, ce camp situé près du lac Massingir (ce dernier offrant une très jolie vue) propose des petits chalets en bois sur pilotis, construits en rondins et au beau milieu de la nature avec une cuisine commune, douche et toilettes. Certains ont jusqu'à quatre lits, pour les familles ou les groupes d'amis. Le camping Albufeira a l'avantage d'être le plus proche du Massingir Gate, ce qui peut être un bon compromis pour les premières ou les dernières nuits dans le parc. À vous l'aventure !
Le saviez-vous ? Cet avis a été rédigé par nos auteurs professionnels.
Comparer et réserver votre hébergement CAMPISMO ALBUFEIRA
Avis des membres sur CAMPISMO ALBUFEIRA
Les notes et les avis ci-dessous reflètent les opinions subjectives des membres et non l'avis du Petit Futé.
Vervolgens wilden we naar een camping in het Noorden dichtbij de andere gate (Mapai). Dit is zo’n 165km 4x4 wegen met vele dubieuze afslagen, zonder bewegwijzering en geen bereik. Om de juiste afslag te vinden: terug richting de Giriyondo Gate maar voor de extra slagboom controle naar rechts, geen bordje. Er volgt een uitdagende route zowel over stenen, droge rivierbeddingen en zand, dwars door een paar dorpen heen (dit is zeker geen punt om te stoppen), wij reden een paar keer verkeerd en werden wel dmv gebaren naar de juiste kant gestuurd. De uitzichtpunten of watervallen die op de kaart staan zijn er niet (of niet gevonden) maar geen bordjes gezien. De enige manier om je te oriënteren is door de kruispunten op de kaart te volgen (de afstanden tussen deze ‘kruisingen’ kloppen wel). Midden in het park, na het passeren van de dorpjes, kom je opnieuw bij een slagboom. Daar werd ons nummerbord en naam gevraagd, ze spraken geen Engels, maar vroegen ons niet om geld oid. We hebben onze tent opgezet bij Namphule Camp, vlakbij de Mapai Gate, geen water, wel wc gebouw maar met wespennest en een braai. We hadden via het nr op de kaart laten weten dat we kwamen, we kregen respons met akkoord, maar vervolgens niemand gezien. Bij de gate was niemand, de slagboom op slot, dus we zijn noodgedwongen creatief het park uitgekomen. De enige manier om richting Vilankulo te komen is via een ‘ferry’ (soort ponton waarna je door de rivier heen moet). Bij aankomst is er niemand, er staat een telefoonnummer op de zijkant, maar we hadden geen bereik. Een voorbijganger heeft voor ons gebeld maar je andere optie is om door het water te lopen en aan de andere kant van de rivier mensen te halen. De mannen die ons hielpen kwamen allen van de overkant. Het kostte ons (wellicht een corrupt bedrag van) 450 ZAR.